-Tato, mogę cię o coś zapytać? -zeszłam na dół, kiedy tylko
skończyłam rozmawiać z Niną.
-Pewnie.
-Jak duży wpływ na twoje zyski ma One Direction? -spojrzałam na
niego z niepewnością.
-Znaczący... Właściwie dlaczego pytasz?
-Zastanawiałam się, co by było, gdyby odeszli z wytwórni
-wzdrygnęłam ramionami.
-Z pewnością stracilibyśmy większość dochodów, ale na razie nie
będę się o to martwił. Nie zanosi się ta to, żeby chcieli odejść -ciepło się
uśmiechnął, odpowiedziałam tym samym, tyle że mój gest był wymuszony. -Dlaczego
tak nagle chciałaś o tym rozmawiać, to przez rozmowę z Geogre'm? -zmarszczył
brwi.
-Nie -od razu zaprzeczyłam. -On chciał tylko wiedzieć, dlaczego
Harry został u nas na noc. Media się dowiedziały i nie chce mieć problemów...
-zaczęłam lać wodę, mając nadzieję, że tata to łyknie.
-Rozumiem. George zawsze taki był -dzięki Bogu, łyknął.
-Tato, ja już pójdę, umówiłam się z Niną.
-Wrócisz na kolację?
-Nie, zjem u niej -uśmiechnęłam się. -Mogę pożyczyć auto czy masz
zamiar gdzieś jechać?
-Możesz -wywrócił oczami. -Kluczyki są na komodzie. Tylko ma
wrócić w jednym kawałku -zagroził mi palcem.
-Dzięki tatku! -szeroko się uśmiechnęłam i pocałowałam go w
policzek.
Przed drzwiami, wsunęłam jeszcze na nogi buty, a później, biorąc
kluczyki od samochodu, wyszłam z domu.
Wsiadłam do auta i przekręciłam kluczyk w stacyjce. Później ostrożnie
zjechałam z podjazdu i znalazłam się na ulicy.
Ku mojemu zdziwieniu, drzwi wcale nie otworzyła mi Nina, która
"miała zostać sama na noc". Był to Jim.
-Hej -uśmiechnęłam się, kiedy tylko pojawił się w drzwiach.
-Cześć, wejdź -odpowiedział uśmiechem i zaprosił do środka gestem
ręki.
-Nina mówiła, że będzie sama...
-Bo będzie -przytaknął. Tylko pytająco na niego spojrzałam. -Nie
martw się, zaraz wychodzę, będziecie mogły poszaleć.
-Nie mamy zamiaru szaleć -zaśmiałam się, -musimy pogadać.
-W takim razie nie będę wam przeszkadzał.
-Nina jest u siebie? -zmieniłam temat, czując nagłą potrzebę
pogadania z nią. Jim tylko przytaknął, mrucząc coś pod nosem. -Świetnie, w
takim razie ja pójdę na górę. Miło było cię widzieć -posłałam mu uśmiech i
oddaliłam się.
Zwinnie wspięłam się po schodach i stanęłam przed pokojem lekko
stukając w drzwi.
-Cześć leniu! -krzyknęłam wskakując na łóżko.
-Dawno cię nie widziałam.
-Ja ciebie też, a musimy pogadać -spojrzałam na nią zaniepokojona.
-Co się stało? -zapytała zmieszana, widząc, że coś jest nie w
porządku.
-Długa historia... Zaczęło się od tego, że byłam z tatą na tej
imprezie z przesłuchaniem płyty, swoją drogą była cholernie smętna i
nigdy więcej nie dam się w coś takiego wkręcić -Nina lekko zachichotała, ale
zrobiła się poważna, widząc, że nie do tego zmierzam.
Opowiedziałam jej całą historię i obserwowałam tylko jak co chwila
otwiera usta, chcąc coś powiedzieć, ale po chwili znów zamyka, nie wiedząc, co.
Kiedy Jim wyszedł, zeszłyśmy na dół, przygotować sobie coś do jedzenia. Jak
zwykle, stanęło na niezdrowych przekąskach, po czym usiadłyśmy w salonie i
zaczęłyśmy oglądać film.
-Co masz zamiar zrobić? -zapytała Nina, kiedy Bradley Cooper po
raz kolejny wyznał miłość swojej ukochanej.
-Nie mam pojęcia -wzdrygnęłam ramionami. -Nie chcę, żeby tata miał
problemy. Z drugiej strony, nie chcę kłamać. Co ty byś zrobiła na moim miejscu?
-Nie wiem -bezradnie pokręciła głową. -Przecież nie będziesz
musiała robić nic szczególnego. Ten koleś chce żebyście kilka razy się razem
pokazali. Ten cały związek nie będzie się ciągnął w nieskończoność.
-Może masz rację.
-Wiem, że nie chcesz, żeby twój tata miał problemy.
-To jest jedyny powód, dla którego miałabym to zrobić. Nie chcę
niczego udawać, ale jeśli mam wybrać między tatą a sobą, to wybiorę tatę
-spuściłam głowę i to w tym momencie moja decyzja została podjęta. Wstałam z
miejsca i udałam się do kuchni, gdzie na blacie leżał mój telefon.
-Co ty robisz? -Nina podążyła za mną i zapytała, kiedy się
zatrzymałam.
-Dzwonię do tego całego George'a -odpowiedziałam, klikając zieloną
słuchawkę zaraz po znalezieniu numeru.
-Nie uważasz, że to jest zbyt... -nie pozwoliłam jej dokończyć,
zakrywając jej usta swoją ręką. Jednocześnie usłyszałam w słuchawce głos
akceptujący połączenie.
-Miło cię słyszeć Zoe, jestem pewien, że podjęłaś decyzję
-powiedział, jak zwykle udając uprzejmość.
-Zgadzam się -głośno westchnęłam.
-Bardzo się cieszę, że doszliśmy do porozumienia. W takim razie,
zgodzisz się spotkać ze mną jutro i uzgodnić wszystkie szczegóły?
-W porządku. Przyjadę rano do wytwórni, razem z tatą. Mam jeszcze
jedną prośbę.
-Słucham?
-Wolałabym, żeby mój tata o niczym nie wiedział.
-Jak sobie życzysz. A więc, widzimy się jutro. Do zobaczenia.
-Do widzenia -odpowiedziałam i rozłączyłam się. -Po sprawie -zdjęłam
rękę z ust Niny i odłożyłam telefon na blat.
-Mam co do tego złe przeczucia... -spojrzała na mnie z
niepewnością, ale co mogłam odpowiedzieć? Ja też wiedziałam, że to nie
przyniesie niczego dobrego. Tylko spuściłam wzrok i lekko westchnęłam.
-Chyba pójdę już do domu, muszę się z tym przespać. Zadzwonię do
ciebie jutro.
-Jasne, jak będziesz czegoś potrzebowała, dzwoń -uśmiechnęła się i
położyła mi rękę na ramieniu.
-Dzięki -odwzajemniłam uśmiech. Chwilę później spakowałam
wszystkie swoje rzeczy i żegnając się z Niną, wyszłam z jej domu.
**
-Już jestem! -krzyknęłam, wchodząc do domu. Odwiesiłam marynarkę
na wieszaku i weszłam wgłąb domu. W salonie było ciemno, ale paliło się światło
w kuchni, dlatego też udałam się właśnie w tamtym kierunku. Tata siedział przy
blacie, jedząc kanapkę.
-Już jesteś? -zapytał, kiedy mnie zobaczył.
-Tak, wydarłam się, kiedy tylko przekroczyłam próg -odpowiedziałam
na jego pytanie i położyłam torbę na blat.
-Przepraszam, zamyśliłem się. Zjesz coś?
-Nie, dzięki, nie jestem głodna. Pójdę na górę, wziąć prysznic.
-Kochanie, rozmawiałem z Niallem, chciał się z tobą spotkać
-zdążył powiedzieć, zanim opuściłam pomieszczenie.
-Rozmawiałeś z nim? Co ci powiedział? -zapytałam wystraszona.
-Powiedział tylko, że to ważne. Niedługo przyjedzie.
-Jak to, tutaj? -uniosłam brwi.
-Mhm -przytaknął, biorąc kolejnego kęsa do ust.
-Um... dobrze -odpowiedziałam niepewnie, po czym wyszłam z kuchni.
Prysznic w tym momencie nie wchodził w grę. Niall mógł zjawić się w każdym
momencie, a ja nie mogłam pozwolić na to, żeby tata dowiedział się o
czymkolwiek. Usiadłam więc w salonie, czekając na naszego gościa. Minuty
mijały, a ja bezczynie wpatrywałam się w ekran telewizora, który zdążyłam
wcześniej włączyć. Niall zjawił się dopiero jakieś pół godziny później.
-Otworzę -zerwałam się z miejsca, kiedy tylko zadzwonił do drzwi.
-Hej, Zoe. Chyba powinniśmy porozmawiać.
-Tak -przytaknęłam, -wejdź -zaprosiłam go do środka.
-Dziękuję -odpowiedział, po czym przekroczył próg.
-Niall... mój tata o niczym nie wie, niech tak zostanie -lekko
pochyliłam się w jego stronę, szepcząc tak, by tata nie usłyszał.
-Pewnie -przyjaźnie się uśmiechnął i przytaknął.
-Cześć -podszedł tata i podał Niallowi rękę.
-Witam -chłopak odpowiedział na gest.
-Tato, my pójdziemy na górę, jeśli nie masz nic przeciwko
-spojrzałam na ojca i poprosiłam o wyrozumiałość.
-Jasne, nie będę wam przeszkadzał -odpowiedział mi swoim dziwnym
uśmiechem. W obecnej sytuacji w sumie było mi to na rękę, mógł, a właściwie
miał myśleć, że między mną a Niallem coś jest. Razem z blondynem, udałam się do
swojego pokoju.
-To wszystko jest cholernie dziwne, tak właściwie nie do końca
wiem, o co chodzi... -usiadł na krześle i niepewnie na mnie spojrzał.
-To jest całkiem proste -siadłam na łóżku, -twój szef chce, żebyś
był moim chłopakiem -wzdrygnęłam ramionami.
-I ty tak po prostu się na to zgodziłaś? -uniósł brwi w geście
zdziwienia.
-Niezupełnie...
-Więc?
-George zagroził, że zrezygnujecie z wytwórni taty... Mielibyśmy
wtedy niemałe kłopoty -spuściłam wzrok.
-Chciałbym móc coś z tym zrobić, przecież nie można tak po prostu
kazać ludziom ze sobą być.
-Myślałam, że zmiana wytwórni byłaby waszą wspólną decyzją
-spojrzałam na niego pytająco.
-Nie do końca... To jest decyzja George'a. Nie zgadzając się,
zrywamy umowę.
-To znaczy?
-Po pierwsze, płacimy grubą kasę za jej zerwanie, a po drugie,
przez kolejne dwa lata nie możemy nagrać żadnego albumu.
-Kto normalny podpisuje taką umowę?
-Uważaj sobie koleżanko -zagroził mi palcem. -Skąd mieliśmy
wiedzieć, że George okaże się kompletnym świrem?
-Fakt -mruknęłam pod nosem.
-Co z twoim tatą, masz zamiar mu powiedzieć?
-Nie. Gdyby się dowiedział, sam zerwałby umowę z George'm, co
wiązałoby się z jeszcze większymi problemami. Zachowujmy się po prostu jak...
-Para? -dokończył za mnie. -Chyba sama w to nie wierzysz -lekko
się zaśmiał.
-Nie -pokręciłam głową.
-Chyba nie mamy innego wyjścia -wstał i siadł koło mnie. -Jakoś
damy radę, co? -uśmiechnął się i spojrzał na mnie od boku. Ja także przeniosłam
na niego wzrok i lekko przytaknęłam.
-Niall, błagam tylko o jedno... nie zakochujmy się w sobie.
-Co? -zapytał tak, jakby było to niedorzeczne. -Wybacz, ale widzę
cię tylko jako koleżankę, poza tym... zresztą to nieważne -chciał dokończyć,
ale jednak się rozmyślił.
-Co takiego? -uniosłam jedną brew.
-Mówiłem już, nieważne -nerwowo się zaśmiał.
-Skoro tak mówisz -westchnęłam.
-Właściwie dlaczego George chce, żebym to ja z tobą był? Ostatnio
media interesują się chyba bardziej twoimi stosunkami z Harrym...
-Podobno to z tobą mam najlepszy kontakt, a Harry i tak ma już
zamieszanie wokół swojej osoby.
-Ten gość jest zdrowo stuknięty.
-Zauważyłam to -zaśmiałam się.
Chwilę później do pokoju zapukał tata.
-Zo, Niall, jesteście głodni? -zapytał. - Moglibyśmy coś zamówić,
albo gdzieś iść...
-Nie, nie będę wam psuć wieczoru -powiedział Niall. Szybko
przemyślałam sytuację i stwierdziłam, że muszę jakoś oswoić się z sytuacją
widywania się z Niallem.
-Nie będziesz - uśmiechnęłam się. -Ale szczerze, to nie mam ochoty
wychodzić. Może zamówimy pizzę i obejrzymy jakiś film razem, co?
-Mi to pasuje -zgodził się tata.
-Mnie też -Niall posłał mi uśmiech, kiedy spojrzałam na niego,
prosząc o wyrozumiałość
-To ja zamówię, a wy wybierzcie film, okej?
-Dobrze, tato -powiedziałam, a on zamknął drzwi od mojego pokoju.
-Chyba musimy zacząć wprowadzić nasz plan w życie, nie? -smutno się
uśmiechnęłam.
-Hej, nie będzie aż tak źle -niepewnie podszedł do mnie i mnie
objął na pocieszenie. -Damy radę. Wiem, że będzie ciężko okłamywać ludzi, na
których Ci zależy, ale to tylko tym czasowe.
-Dzięki -wtuliłam się w niego, potrzebując kogoś blisko mnie.
Akurat w tym momencie tata wszedł do pokoju i z lekkim zdziwieniem w oczach
zapytał nas:
-Um... zapomniałem zapytać, jaką pizzę chcecie -powiedział
niepewnie.
-Wszystko jedno -odpowiedziałam, odklejając się od blondyna.
Tata kiwnął głową i wyszedł z pokoju.
-Chyba czas zacząć nasz mały teatrzyk, -powiedziałam lekko
zawstydzona. Wstałam z łóżka i podeszłam do drzwi -idziesz?
-Tak, idę - odpowiedział mi Niall -chociaż, czekaj. Zo, jak mam
się zachowywać? -zapytał zmieszany.
-Sama nie wiem..
-Może na razie jak przyjaciele, ale będę próbował się troszeczkę
zbliżyć do ciebie? Żeby to nie było za szybko..
-Okej, tak chyba będzie dobrze -lekko się uśmiechnęłam i razem z
Niallem, wyszłam z pokoju.
-Pizza będzie za jakieś pół godziny -poinformował nas tata, kiedy
weszliśmy do salonu. -Idę przebrać się w coś wygodniejszego, zaraz wracam.
-Co chcesz oglądać? -zapytałam Nialla.
-Jakąś komedie, horror? Zależy co z twoim tatą lubicie -uśmiechnął
się.
-Jeśli chodzi o mnie, nienawidzę horrorów -zaśmiałam się. -A co do
komedii to może być.
-To jakie mamy do wyboru? -podeszłam do stojaka z płytami dvd i
zaczęłam przeglądać tytuły.
-O mam! -wyciągnęłam moją ulubioną płytę z filmem i pokazałam
okładkę chłopakowi, który stał za mną.
-Shrek? -zapytał rozbawiony. -To jest bajka, Zo.
-Oj cicho, za to moja ulubiona -powiedziałam.
Włączyłam płytę i przygotowałam talerze i coś do picia. Niedługo
później pojawił się dostawca pizzy, więc mogliśmy zacząć nasz mini wieczór
filmowy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz